برنامه فیزیکی سینما؛ استاندارد و ضوابط طراحی سینما [2 PDF]

توضیحات فایل

جدول برنامه فیزیکی سینما و شرح ریز فضاهای سینما

اولین گام طراحی معماری، فاز صفر یا مرحله مطالعات معماری است. مطالعات اولیه یک طرح معماری شامل شناخت اصول و ضوابط طراحی و تحلیل و بررسی پارامترهای موثر در طراحی و بررسی نمونه های موردی است. در این بخش ما  فایل جدول برنامه فیزیکی سینما را در قالب PDF در اختیار شما قرار داده ایم. علاوه بر دانلود برنامه فیزیکی سینما ارایه شده در این بخش شما می توانید به صفحه ” مطالعات معماری و جدول سرانه و برنامه فیزیکی زرنقش “ نیز سر بزنید و مطالب ما را دنبال کنید.

ضوابط طراحی سینما و استاندارد سینما

نشریه 245 مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن

در این بخش ما به ضوابط طراحی سینما و استاندارد سینما و نیز شرح برنامه فیزیکی سینما می پردازیم. علاوه بر استاندرد های ارایه شده در ادامه این نوشتار، معیار و ضوابط طراحی سینما مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن در قالب نشریه 245 ساختمانی نیز برای دانلود قرار داده شده است.

دانلود برنامه فیزیکی سینما [PDF]

دانلود برنامه فیزیکی سینما شامل یک فایل در قالب PDF در 4 صفحه است. این جدول برنامه فیزیکی شامل مساحت استاندارد فضاهای سینما و تعداد فضاهای مورد نیاز در طراحی سینما است. همراه با جدول برنامه فیزیکی، نشریه 245 ساختمان در قالب PDF و در 85 صفحه را نیز می توانید برای مطالعه بیشتر و آشنایی با ضوابط طراحی سینما دانلود کنید.

برنامه فیزیکی سینما و ضوابط طراحی سینما [PDF]

صفحه نمایش

صفحه نمایش یکی از مهمترین عناصر در ضوابط طراحی سینما است. طراحی اتاق تا حد زیادی به نوع، اندازه، شکل و موقعیت صفحه نمایش بستگی دارد. قبل از انجام نقشه های طراحی نهایی، نوع سطح صفحه نمایش باید تصمیم گیری شود، زیرا ممکن است منطقه قابل قبول نشستن را محدود کند. نمایشگرهای پروجکشن معمولاً از PVC با روکش ساخته می شوند، اما صفحه های بافته شده و مهندسی نانو نیز وجود دارند.

شکل صفحه نمایش در سینما

نسبت تصویر

فرمت تصویر یک انتخاب اساسی است که یک فیلمساز برای روایت داستان باید انجام دهد. در طول سال‌ها، فیلمسازان فرمت‌های مختلفی را تجربه کرده‌اند، اما پس از دیجیتالی شدن سینماها، دو فرمت برجسته شدند: 1.85:1 (همچنین به عنوان “فلت” شناخته می‌شود) و 2.39:1 (همچنین به عنوان “Scope” شناخته می‌شود). فرمت Scope برای روایت داستان در یک صفحه نمایش بزرگ و بسیار عریض استفاده می‌شود و به معنای گسترده‌ترین قالب در یک سینمای معمولی است.

سپس فرمت های دیگر از همان ارتفاع صفحه نمایش ثابت استفاده می کنند. بنابراین، ارتفاع صفحه نمایش در نسبت‌های سینما همیشه 1 است، برخلاف تلویزیون یا صفحه‌نمایش رایانه که می‌تواند 4:3، 16:9 و غیره باشد. برخی از فیلم‌سازان تصمیم می‌گیرند فیلم‌های خود را در نسبت‌های تصویری دیگری بجز Flat یا Scope یا نسبت‌های غیراستاندارد بسازند.

در موارد نادر، تصویر ممکن است هم جعبه نامه و هم جعبه ستون باشد که گاهی اوقات به آن جعبه پنجره گفته می شود. در صفحه نمایش 1.85:1، تمام نسبت‌های تصویر بالاتر از 1.85:1 جعبه نامه خواهند بود. در این صورت، باید موقعیت عمودی تصویر روی صفحه را تعیین کنید:

• مرکز تصویر یکسان برای همه فرمت ها، که منجر به سطوح مختلف برای خط پایین و بالای تصویر می شود. اگر از ماسک صفحه استفاده می شود، باید پوشش متحرک بالا و پایین وجود داشته باشد.
• همان خط تصویر بالا، با سطح مرکز متغیر و زاویه طرح ریزی. خطوط دید عمودی از ردیف اول صندلی تا مرکز تصویر ممکن است برای مخاطب در فرمت های عریض ناراحت کننده باشد (2.39 و موارد دیگر). اگر تصویر ماسک شده است، باید پوشش پایین متحرک وجود داشته باشد.

این جایگزین به ندرت استفاده می شود. مهم و مورد نیاز DCI است که همه پیکسل های فعال روی صفحه قابل مشاهده باشند. ایجاد مصالحه در نسبت ابعاد صفحه و برش تصاویر به تناسب ارتفاع و عرض صفحه در هر فرمتی قابل قبول نیست.

صفحه نمایش منحنی یا تخت

صفحه نمایش می تواند صاف یا منحنی باشد. به دلایل عملی، صفحه نمایش ها فقط به صورت افقی خمیده می شوند. انحنای عمودی و افقی هر دو راه حل خاصی را می طلبد، مانند یک محفظه خلاء در پشت صفحه نمایش بدون سوراخ. چنین صفحه های گنبدی، اگر هنوز وجود دارند، در این کتاب مورد بحث قرار نگرفته اند. هنگام انتخاب بین صفحه نمایش تخت یا منحنی، باید چند فاکتور را در نظر گرفت:

• لنزهای پروجکشن استاندارد برای ارائه بهترین فوکوس و هندسه در صفحه های تخت طراحی شده اند.
• هندسه تصویر از صندلی هایی با زاویه بزرگ به مرکز صفحه نمایش  در یک صفحه تخت بهتر مشاهده می شود.
• اگر عمق پشت صفحه در مرکز محدود است، لبه‌ها باید به ردیف‌های جلویی نزدیک‌تر شوند، جایی که میدان دید بزرگ‌تر خواهد بود. به دلیل محدودیت از نظر حداکثر میدان دید، ممکن است نیاز به حذف ردیف اول داشته باشد (شکل را در صفحه روبرو ببینید).
• یک صفحه تخت می تواند سطحی مات و سفید داشته باشد. ممکن است برای دستیابی به روشنایی صحیح روی صفحه به پروژکتور قدرتمندتری نیاز داشته باشد، اما بهترین کیفیت تصویر را برای همه صندلی ها ارائه می دهد.
• یک صفحه منحنی باید دارای یک سطح صفحه نمایش به دست آمده باشد (به بخش سطوح صفحه بعد در کتاب مراجعه کنید)، که از انعکاس از یک طرف صفحه به طرف مقابل جلوگیری می کند و کنتراست (سطح سیاهی) در طرفین را کاهش می دهد.
• یک صفحه نمایش به دست آمده باید منحنی باشد تا درخشندگی در سراسر صفحه یکنواخت شود و هنگام مشاهده از کناره های سالن، هات اسپات (منطقه با درخشندگی بالاتر) به مرکز صفحه نزدیک تر باشد.
• یک صفحه منحنی ممکن است به سالن ظاهری «کلاسیک» ببخشد و حس غوطه وری را تقویت کند، مانند روزهای فیلم 70 میلی متری، فرمت سینرما و غیره.
• از صفحه نمایش های منحنی عمیق استفاده نکنید. منحنی 5 درصد مصالحه خوبی است، به این معنی که عمق وتر (ساگیتا) برابر با 5 درصد طول وتر (خط مستقیم بین لبه های صفحه) است.
• در یک صفحه منحنی، یک خط افقی مستقیم که روی صفحه نمایش داده می شود کمی خمیده خواهد بود (شکل زیر را ببینید). زوایای بزرگتر، صفحه نمایش بزرگتر و صفحه نمایش منحنی عمیق تر باعث افزایش منحنی می شود.

صفحه نمایش غیر مستطیلی

برای جبران برآمدگی روی صفحه منحنی، لبه بالا و پایین صفحه ممکن است مطابق با خطوط بالا و پایین پیش بینی شده کمی خمیده باشد. به این ترتیب، خط منحنی در پایین، لبه پایین صفحه را دنبال می‌کند و اگر صفحه نمایش خیلی عمیق خمیده نباشد، مستقیماً به تماشاگر نگاه می‌کند.

موقعیت و شیب

صفحه‌نمایش دیوار به دیوار، از کف تا سقف، صفحه نمایش را بزرگ‌تر (و چشمگیرتر) نشان می‌دهد، اما وقتی نوبت به لبه پایین پایینی می‌رسد، به ندرت شرایط نمایش قابل قبولی را ارائه می‌کند.

موقعیت افقی

معمولاً در پلان طبقات، مرکز محور صفحه باید با محور مرکز اتاق یکسان باشد، اما همیشه اینطور نیست:

• اگر قسمت نشیمنگاه مرکز اتاق نباشد و عرض صفحه دیوار به دیوار نباشد، مرکز صفحه ممکن است همان محور مرکزی یا نزدیک‌تر به قسمت نشیمن باشد.
• اگر پروژکتور در محور مرکزی اتاق نباشد، ممکن است صفحه نمایش روی محور پروژکتوری یا نزدیک‌تر به آن قرار گیرد تا به اعوجاج کمتری برسد.
• اگر صفحه نمایش دیوار به دیوار نیست و دسترسی به پشت صفحه در هر دو طرف صفحه امکان پذیر نیست، می توان صفحه را کمی دورتر از محور مرکزی اتاق قرار داد تا امکان دسترسی به پشت صفحه از یک طرف فراهم شود.

موقعیت عمودی

خط پایین تصویر (BPL) باید تا حد امکان پایین باشد، با توجه به اینکه فاصله دید قابل قبول است و زاویه پایین پرتاب بیش از حد بزرگ نیست (به بخش زاویه پرتاب در ادامه کتاب مراجعه کنید). یکی از راه‌های ایجاد این توهم که BPL پایین‌تر است، داشتن یک صحنه یا سکوی کوچک در جلوی صفحه است. این همچنین می تواند برای معرفی، ارائه، بحث های پنل و غیره مفید باشد.

عمق پشت صفحه

اگر بلندگوهای جلو پشت صفحه نمایش قرار می گیرند، باید عمق کافی پشت صفحه برای بلندگوها و همچنین دسترسی به آنها وجود داشته باشد و در برنامه فیزیکی سینما در نظر گرفته شده باشد. سالن های بزرگ معمولا بلندگوهای بزرگتر با عمق بیشتر دارند. به عنوان یک قانون کلی، عمق باید حداقل 1200 میلی متر باشد. اگر فاصله صفحه نمایش تا ردیف آخر کمتر از تقریباً 15 متر باشد، می توان عمق را به 1000 میلی متر کاهش داد.

بر اساس ضوابط طراحی سینما حتی با مدل‌های بلندگوی نازک‌تر، عمق پشت صفحه همیشه باید به اندازه کافی برای دسترسی به بلندگوها باشد. برخی از سیستم ها از بلندگوهای بالای صفحه استفاده می کنند، بنابراین دسترسی به پشت صفحه نمایش ضروری نیست و می توان صفحه را نزدیک به دیوار قرار داد.

کج کردن صفحه نمایش

برای جبران زاویه پرتاب بزرگ/کیستون، ممکن است صفحه نمایش کمی کج شده باشد. اما صفحه نمایش کج دارای معایبی است، به خصوص در مورد پوشش صفحه. صفحه نمایش های کج شده به اندازه صفحه نمایش های عمودی از نظر زیبایی شناختی دلپذیر نیستند. اگر کج کردن صفحه ضروری است، بر اساس ضوابط طراحی سینما این زاویه شیب به عقب هرگز نباید از 3 درجه بیشتر شود.

اندازه صفحه نمایش فیلم

یک سالن سینمای خوب و مدرن برای فیلم های بزرگ باید صفحه نمایش بزرگی داشته باشد. هرچه بزرگتر باشد بهتر است (معمولا)، اما صفحه نمایش های بزرگتر نیاز به فاصله بیشتری از ردیف اول تا صفحه نمایش دارند و صندلی های کمتری را می پذیرند، بنابراین اندازه صفحه نمایش معمولاً متناسب با سالن نمایش در برنامه فیزیکی سینما در نظر گرفته شود. همه فیلم‌ها روی صفحه‌های بزرگ به بهترین شکل ظاهر نمی‌شوند، بنابراین در برخی موارد اندازه صفحه نمایش متوسط ​​ممکن است بهتر باشد.

برنامه فیزیکی سینما و اندازه و شکل سالن تعیین می کند که صفحه نمایش چقدر بزرگ به نظر می رسد. در یک اتاق مستطیلی، می توانید از میدان دید برای تعیین اندازه صفحه استفاده کنید، یا حتی استفاده از نسبت بین فاصله دید و عرض یا ارتفاع صفحه نمایش آسان تر است.

سطوح صفحه نمایش

اکثر نمایشگرهای سینما از PVC با روکش سفید یا نقره ای ساخته شده اند. انواع دیگری نیز وجود دارد که از مواد مهندسی نانو یا صفحات بافته شده ساخته شده اند. انتخاب نوع صفحه نمایش و پوشش مناسب مهم است و پیامدهایی برای طراحی سالن دارد. بهره صفحه نمایش به ما می گوید که چه مقدار از نور ورودی و تابیده شده در محور مرکز منعکس می شود. بهره در آزمایشگاه، بر روی محور صفحه نمایش، نسبت به سطح مرجع با بهره 1.0 اندازه گیری می شود.

یک صفحه نمایش با بهره بالا نور بیشتری را در محور خود منعکس می کند و با افزایش زاویه دید، درخشندگی کاهش می یابد. هنگام محاسبه نحوه درخشندگی صفحه نمایش از صندلی های مختلف باید عوامل زیادی را در نظر گرفت، اما می توان از جدول افزایش برای دریافت نشانه ای از عواقب استفاده کرد. یک زاویه دید قابل قبول اغلب توسط زاویه افزایش نیمه (HGA) داده می شود، زاویه ای که در آن روشنایی 50٪ از اسمی است.

سوراخ روی صفحه نمایش

معمولاً بلندگوهای جلویی در پشت صفحه قرار می گیرند تا محل پخش صدا را با عملکرد روی صفحه نمایش مطابقت دهند که باید برای این منظور فضای کافی در پشت صفحه نمایش در برنامه فیزیکی سینما در نظر گرفته شود. بنابراین برای کیفیت صدای قابل قبول، صفحه نمایش باید سوراخ باشد. برای انتقال خوب صدا، کل منطقه باز (مجموع تمام سوراخ ها) باید در محدوده 4-5٪ باشد.

درز اتصال در صفحه نمایش

برای ساخت صفحات بزرگتر، ورق هایی از مواد صفحه را به هم جوش می دهند. هنگام انجام این کار، الگوی سوراخ باید کاملاً بین هر یک از ورق ها مطابقت داشته باشد. حتی یک انحراف کوچک در الگو به صورت یک خط عمودی یا افقی خاکستری قابل مشاهده است که از تمام صندلی های سالن قابل مشاهده است. صفحات با سوراخ‌های کوچک با چگالی بالا ممکن است جوش داده شوند، زیرا سطح موجود برای درز بسیار باریک است. بنابراین ممکن است چنین صفحه نمایش هایی در اندازه های بزرگ در دسترس نباشند.

سیستم های نصب صفحه نمایش

بر اساس ضوابط طراحی سینما ارایه شده روش های مختلفی برای نصب صفحه نمایش در سالن سینما وجود دارد. رایج ترین آنها در زیر توضیح داده شده است:

• قاب توری
• قاب دور پیچ
• رول آپ صفحه نمایش
• ماسک و پرده
• ماسک کردن صفحه

از پوشش صفحه برای ایجاد یک قاب یکنواخت زیبا در اطراف تصویر ارائه شده و برای پنهان کردن صفحه نمایش در یک سیستم توری استفاده می شود.

پوشش قابل تنظیم

توصیه می شود که پوشش قابل تنظیم باشد تا یک قاب خوب برای هر فرمت ایجاد شود.

فضایی برای پوشش جانبی متحرک

باید فضای کافی برای نگهداری پارچه های پوشاننده در خارج از صفحه وجود داشته باشد. عرض مورد نیاز به نوع پارچه و سیستم تعلیق بستگی دارد.

پرده

در سالن‌هایی که برای اولین نمایش‌های بزرگ، جشنواره‌های فیلم و اتاق‌های چند منظوره در نظر گرفته شده‌اند که سطح صفحه نمایش باید پنهان یا محافظت شود، یک سیستم پرده اصلی می‌تواند راه‌حل خوبی باشد. اندازه پرده ها حداقل باید کل سیستم صفحه نمایش از جمله پوشش را پوشش دهد، اما اگر بزرگتر باشند بهتر به نظر می رسند.

اتاق پروژکسیون

 اتاق برای پروژکتور

پروژکتورهای سینمای دیجیتال دارای نویز هستند، در محدوده 40 تا 60 دسی بل @ 1 متر برای پروژکتورهای لیزری و بیشتر برای پروژکتورهای زنون که عمدتاً توسط طرفداران آنها ایجاد می شود. بنابراین، آنها باید از نظر فیزیکی از سالن جدا شوند. دمای اتاق باید در محدوده قابل قبولی باشد، معمولاً بین 10 تا 35 درجه سانتیگراد برای پروژکتورهای لیزری.

اگر هوای اطراف پروژکتور بیش از حد گرم شود، عمر لامپ/لیزر کاهش می یابد و ممکن است پروژکتور خاموش شود. پروژکتورهای لامپ زنون متوسط ​​و بزرگ به مجرای اگزوز خارجی با جریان هوا 800-1000 متر مکعب در ساعت نیاز دارند. الزامات خنک کننده را با نصاب خود بررسی کنید. در تصویر بالا می توانید ابعاد لازم اتاق پروژکتور را ببینید و در جدول برنامه فیزیکی سینما لحاظ کنید.

اتاق پروجکشن

با سیستم های پروژکتور سینمای دیجیتال، مانند روزگار قدیم با پروژکتورهای فیلم 35 میلی متری، نیازی به اتاق پروژکتور سنتی نیست. با این حال، در نظر گرفتن یک اتاق پروجکشن جداگانه در برنامه فیزیکی سینما هنوز مزایایی دارد:

• دسترسی به تجهیزات آسان است و می تواند در طول نمایش انجام شود و از لغو لغو شود.
• دسترسی آسان برای سرویس و نگهداری.
• ذخیره سازی برای قطعات یدکی مانند لامپ، فیلتر و غیره.
• جعبه فیوز برای هر سالن، به راحتی در دسترس و قابل دسترسی است.
• فضایی برای پردازنده ها، سرورها، تقویت کننده ها، کنترل های نور و غیره.
• امکان عملکرد دستی در صورت بروز خطا یا استفاده از سالن برای نمایش های ویژه، رویدادها، کنفرانس ها و غیره.

کابینت پروژکتور

بر اساس ضوابط طراحی سینما پروژکتور را می توان در کابینت پشت سالن، بالای سقف در راهرو پشت سالن یا روی دیوار عقب داخل سالن نصب کرد. کابینت باید برای دسترسی به پروژکتور، رفع سریع مشکلات در حین نمایش و همچنین تعمیرات و نگهداری طراحی شود. باید الزامات عایق صدا و کنترل دما در داخل و همچنین خنک کننده لازم را برآورده کند. مقررات آتش سوزی نیز ممکن است اعمال شود.

طرح ریزی بدون غرفه

با پروژکتورهای دیجیتال، نیاز بسیار کمی به عملکرد دستی وجود دارد. دسترسی برای سرویس، تعمیر و نگهداری همچنان مورد نیاز است. به عنوان مثال، تعویض لامپ در پروژکتورهای زنون، فیلترها و غیره و در موارد نادر، تعمیر یا تنظیم پروژکتور در حین نمایش. برای صرفه جویی در فضا، پروژکتور را می توان در داخل سالن در جعبه ای که بالای تماشاگران روی دیوار عقب نصب شده یا در جعبه ای که در زیر سقف نصب شده است، نصب کرد.

زاویه پرتاب

زاویه پرتاب زاویه بین محور طرح (یا خط مرکزی)، از لنز تا مرکز صفحه، و عمود بر صفحه است. این را می توان در تصویر قسمت موقعیت و شیب بالا مشاهده کرد. زاویه پرتاب یک جزء عمودی و یک افقی دارد.

دریچه

هدف اصلی دریچه که پنجره بین پروژکتور و سالن است، جلوگیری از نشت صدا از اتاق پروجکشن یا کابینت به داخل سالن است. اگر پروژکتور در سلول ایمنی آتش متفاوتی نسبت به سالن قرار دارد، سوراخ ورودی نیز باید شرایط حفاظت در برابر آتش را برآورده کند.

جایگاه تماشاگران در سینما

پلکان در راهروها

شیب جایگاه تماشاگران در سالن سینما باید به صورت پله ای اجرا شود. بر اساس ضوابط طراحی سینما باید برای هر ردیف باید یک پله عمیق وجود داشته باشد تا ورودی ایمن به گذرگاه بین صندلی ها داده شود. همچنین از لغزش افراد هنگام ورود و خروج از آن گذرگاه جلوگیری می کند.

بسته به ارتفاع بالابر، 1، 2، 3 (یا بیشتر) پله در هر ردیف وجود دارد. یک مرحله عمیق تر در سطح ردیف با 1، 2 (یا بیشتر) گام کوتاه به سطح ردیف بعدی دنبال می شود. اگر ارتفاع رایزر متغیر باشد، با رایزرهای پایین‌تر در جلو، راه‌حل طبیعی ممکن است این باشد که برای مثال 2 پله (1 پله بلند و 1 کوتاه) در جلو و 3 پله (1 پله بلند و 2 کوتاه) در عقب داشته باشید.

سالن نمایش در برخی موارد بین 2 یا 3 مرحله در هر ردیف تغییر ایجاد می شود. این تغییر ممکن است گیج کننده باشد. استفاده از تعداد پله‌های یکسان در هر ردیف را برای همه ردیف‌ها یا تمام ردیف‌های جلو یا عقب راهروی عبوری در نظر بگیرید. به این ترتیب ریتم راه رفتن یکسان خواهد بود، با 1 قدم بلند، 1 کوتاه یا 1 گام بلند، 2 قدم کوتاه و غیره، حتی اگر گام های جلویی ممکن است بسیار کم باشد.

شرایط مشاهده 72 73 مراحل نباید خیلی بالا باشند. مقررات محلی احتمالاً حداکثر ارتفاع پله را، معمولاً در محدوده 200 میلی متر، محدود می کند. این بدان معناست که رایزرهای زیر 400 میلی متر می توانند 2 پله (یا بیشتر) داشته باشند و زیر 600 میلی متر می توانند 3 پله (یا بیشتر) داشته باشند. آج باید حداقل 250 میلی متر باشد.

صندلی تماشاگران

هنگام ساخت چیدمان صندلی در سالن خود حتماً قوانین جاری در مورد امنیت، ایمنی آتش، دسترسی و غیره را رعایت کنید و ضوابط طراحی سنما را که در نشریه 245 آمده است را رعایت کنید و به سرانه و ابعاد قید شده در جدول برنامه فیزیکی سینما توجه داشته باشید.

فاصله ردیف صندلی

بر اساس ضوابط طراحی سینما ارایه شده فاصله ردیف صندلی ها عمق صندلی و فاصله برای دسترسی و فرار بین ردیف های صندلی را پوشش می دهد، اما باید حدالمقدور بزرگتر باشد تا فضای پا بیشتر و راحتی بیشتری برای نشستن داشته باشد. فاصله ردیف از پشتی یک صندلی تا پشتی صندلی در ردیف بعدی اندازه گیری می شود. قبل از طراحی قسمت نشیمنگاه با ردیف‌ها و بالابرها، این یک مزیت بزرگ است که تصمیم بگیرید سالن چه نوع صندلی دارد.

همچنین در تنظیم برنامه فیزیکی سینما این نکته را در نظر داشته باشید که روندها در حال تغییر هستند و در صورت نصب صندلی‌های جدید در آینده، سایر انواع صندلی‌ها ممکن است به چیدمان صندلی دیگری نیاز داشته باشند. برای صندلی های معمولی، فاصله ردیف باید 1200 میلی متر یا بیشتر باشد تا فضای پا و راحتی صندلی خوب باشد، با توجه به اینکه عرض فرار به اندازه کافی بزرگ است.

عرض را فرار بین صندکی ها

بسته به مقررات معتبر و ضوابط طراحی سینما، قوانین مختلفی برای حداقل فاصله بین ردیف های صندلی وجود دارد.

• حداکثر تعداد صندلی بین دو راهرو معمولاً در محدوده 30 تا 50 است.
• اگر دسترسی به صندلی ها فقط از یک طرف وجود داشته باشد، تعداد صندلی های قابل قبول بین راهرو و دیوار معمولاً نصف آن چیزی است که با راهروهای دو طرف پذیرفته می شود.
• حداقل عرض فرار ممکن است ثابت شود (معمولاً 400-450 میلی متر) یا با تعداد صندلی ها (یا فاصله) تا نزدیک ترین راهرو افزایش یابد (معمولاً 350-500 میلی متر).
• ممکن است محدودیت هایی برای حداکثر فاصله از هر صندلی تا نزدیکترین در خروجی وجود داشته باشد. این حداکثر فاصله ممکن است به تعداد خروجی های سالن نیز بستگی داشته باشد.
• قوانین ویژه ای برای ردیف های قابل دسترسی برای صندلی های چرخدار اعمال می شود.
• ممکن است محدودیت های دیگری اعمال شود و مطمئن شوید که همه آنها را رعایت می کنید.

عمق ردیف آخر

با توجه به استاندارد های ارایه شده در نشریه معیارها و ضوابط طراحی سینما در ردیف آخر، عمق ردیف باید بیشتر باشد تا ضخامت پشتی صندلی جبران شود و به دلیل اینکه به عقب متمایل می شود. این عمق اضافی معمولاً در محدوده 150-200 میلی متر است. با پشتی صندلی های خوابیده، ممکن است به 250 تا 400 میلی متر افزایش یابد.

مدل‌های صندلی ویژه ممکن است به عمق بیشتری در ردیف آخر نیاز داشته باشند. با مدل های صندلی مربوطه تایید کنید. مدل‌های تکیه‌گاهی وجود دارد که صندلی به جای اینکه پشتی صندلی به عقب حرکت کند، به جلو حرکت می‌کند و (تقریبا) نیاز به عمق اضافی در ردیف آخر را از بین می‌برد.

ردیف صندلی های منحنی

با انحنای ردیف های صندلی، افراد حاضر در سالن بیشتر در جهت مرکز صفحه نمایش نگاه می کنند که راحت تر است. بسیاری از مردم ردیف‌های صندلی منحنی را نیز در نظر می‌گیرند تا حسی از تجمل به سالن ببخشند. اما برخی از مسائل را نیز مطرح می کند:

• کناره‌های ردیف‌ها به صفحه نزدیک‌تر خواهند بود و برای ردیف اول حتی ممکن است خیلی نزدیک باشند. این را می توان با حذف صندلی های افراطی در ردیف 1 و شاید برخی از صندلی های ردیف 2 حل کرد.
• اگر دیوار عقب صاف و ردیف آخر خمیده باشد، در هر گوشه عقب فضای خالی وجود خواهد داشت. این ممکن است عجیب به نظر برسد و تمیز نگه داشتن آن دشوارتر باشد.
• با ردیف های مستقیم، فضای نشیمنگاه به خوبی مرتب به نظر می رسد و دریافت یک نمای کلی آسان تر است (که توسط بسیاری از معماران ترجیح داده می شود).
• ساخت استادیوم پیچیده تر خواهد بود و ممکن است ساخت آن با ردیف های صندلی منحنی گران تر باشد. انتخاب بین ردیف‌های صندلی مستقیم یا منحنی تنها تأثیری بر تجربه فیلم ندارد و ممکن است بیشتر به سلیقه طراحی مرتبط باشد.

ردیف صندلی موازی

معمولاً این باور وجود دارد که همانطور که در زیر نشان داده شده است، فاصله خط دید را می توان با کم کردن عرض هر ردیف به اندازه نصف عرض صندلی بهبود بخشید. اما میدان دید بین سر دو نفر مقابل شما فقط 15 تا 30 درجه است که برای دیدن کل عرض تصویر کافی نیست. علاوه بر این، افرادی که در مقابل شما قرار دارند، برای مثال ممکن است سر خود را به یکدیگر تکیه داده و میدان دید را حتی کوچکتر کنند. برای فردی که به پهلو می نشیند، سر فرد مقابل در واقع می تواند در نقطه دید مرکز صفحه باشد.

راهروهای عبور در میان صندلی ها

راهروها برای دسترسی به ردیف های صندلی ضروری هستند و برای فرار در مواقع اضطراری مهم هستند. الزامات در کشورهای مختلف متفاوت است. حتماً مقررات محلی فعلی را بررسی کنید. معمولاً قوانینی برای عرض کل همه راهروها وجود دارد. برای مثال، می تواند 1 سانتی متر برای هر صندلی در سالن باشد. علاوه بر این، یک راهرو باید دارای حداقل عرض باشد تا بتواند به عنوان بخشی از سیستم فرار پذیرفته شود (مثلاً 1200 میلی متر).

حتماً قوانین جاری در مورد مقررات آتش نشانی و سیستم فرار را رعایت کنید. همانطور که قبلاً در این فصل توضیح داده شد، تعداد صندلی‌های بین دو راهرو محدود است و اگر تنها یک راهرو وجود داشته باشد، ممکن است مجبور به کاهش (معمولاً به نصف) شود. برای راحتی بهتر، نباید بیش از 10 صندلی بین دیوار و راهرو وجود داشته باشد. ترک یک راهرو کوچک (400 تا 500 میلی‌متر) از دیوار به نزدیک‌ترین صندلی (که بخشی از سیستم فرار نیست) آن صندلی‌های افراطی را جذاب‌تر می‌کند و کیفیت صدا را برای افرادی که در آنجا می‌نشینند بهبود می‌بخشد.

عبور از راهروها

راهروی متقاطع یا راهروی جداگانه ای است که از سالن می گذرد، یا ردیفی با صندلی هایی که فاصله ردیف صندلی های بیشتری برای ایجاد راهرو در جلوی آنها وجود دارد. در هر دو مورد، راهرو می تواند نیازهای مختلفی را برآورده کند:

• این یک امکان اضافی برای عبور از سالن خواهد بود.
• می توان از آن برای ویلچر استفاده کرد.
• اگر به عنوان یک ردیف با فاصله ردیف طولانی طراحی شده باشد، می توان آن را به صندلی های راحت اضافی (و به طور بالقوه قیمت بلیط بالاتر) مجهز کرد.
• دسترسی آسان به صندلی های خوب برای VIP ها را فراهم می کند.
• می تواند فضایی را برای یک کنسول میکس (صدا و/یا نور) برای رویدادهای خاص، مانند ارائه صحنه یا اجرا، کنفرانس ها و مناظره ها، جشنواره های فیلم و غیره ایجاد کند.

همچنین برای مطالعات بیشتر می توانید درباره جدول برنامه فیزیکی سینما و استاندارد سینما مقاله ” ضوابط طراحی سینما ” را مطالعه کنید.

دانلود برنامه فیزیکی سینما و ضوابط طراحی سینما

در نهایت امیدواریم فایل برنامه فیزیکی سینما و ضوابط طراحی سینما ارایه شده در این بخش مورد توجه شما قرار گرفته باشد و با دانلود برنامه فیزیکی سینما و فایل استاندارد سینما در قالب PDF ، مطالعات معماری خود را بهبود دهید. علاوه بر فایل ارایه شده در این بخش شما می توانید به صفحه” مطالعات معماری و جدول سرانه و برنامه فیزیکی زرنقش “ نیز سر بزنید و مطالب ما را دنبال کنید.